Saturday, July 5, 2014

დამიენ ჰერსტი და ჯეფ კუნსი ხელოვნების ბაზარს ინაწილებენ.

დილის 8 საათზე ყლინჯში და პიჯაკში გამოწყობილ უემოციო, გაყინულ და სადღაც გამქრალი მზერების, ბოლომოუღებელ რიგს, რომ უყურებ, კიდევ ერთხელ რწმუნდები, რომ ეს დამპალი არსებები ნახევრად მოდერნიზებული პედიკები არიან, რომლებიც შიგადაშიგ ცდილობენ გადაჭარბებულ უგემოვნებას გაექცნენ, ტრადიციულად რომ ასოცირდება მათთან და დრო და დრო მაინც იჩენს თავს

შინაგანი პროტესტის ტალღა სადღაც ქუსლებიდან იწყება და ყელამდე უსწრაფესი წნევის ძალით ამოხეთქავს ხოლმე. მინდება თავიანთ უაზრო სარკასტულ და ირონიულ თავებში ხელი ჩავუყო და იქ არსებული ვაკუომი რამენაირად ამოვუვსო. შეიძლება მარტო შენთვის წლობით იფიქრო ამაზე, ისე რომ ხმაც არ ამოიღო, მეტიც მხოლოდ ასე შეიძლება რეალურად მოიქცე, მაგრამ ყოველთვის დგება მომენტი როცა მოთხოვნლება გიჩნდება სამყაროს შენი ძალა აჩვენო, წინააღმდეგობა გაუწიო, არა იმიტომ რომ ვინმეს აზრი გაიგო ან ვინმეზე ზემოქმედება მოახდინო არამედ უფრო იმიტომ რომ დამშვიდდე, დარწმუნდე საკუთარი თავის რეალობაში, თუ გნებავთ საკუთარი არსებობისთვის ხაზის გასასვამად.

რა არის ადამიანური ცხოვრება არავინ იცის მაგრამ იგი შეიძლება მოვლენათა საკმაოდ შეზღუდულ რაოდენობებამდე დავიყვანოთ. სხვა დანარჩენი ყველაფერი ინსტიქტური არსებობაა, რომელიც ჩვენგან დამოუკიდებლად მიმდინარეობს.

ცხოვრება ხანდახან შეიძლება ჩაითვალოს, მკვეთრი ჩავარდნებით დაყოფილ, საფეხურების გარკვეულ თანმიმდევრობად, რომლის ბოლოსაც არის სიბერე. ორმო რომლიდანაც ამოსასვლელი საფეხური შენგან ძალიან შორს არის და შანსი იმისა რომ ამოსულიყავი დიდი ხნის წინ დაკარგე. ცხოვრება შანსს აძლევს ადამიანს ორმოში მარტო არ აღმოჩნდეს და საკუთარი თავი ვინმეს გაუზიაროს, მაგრამ თუ ადამიანს ძალა არ შესწევს, ყოყმანობს და ვერ გადაუწყვეტია მისით სარგებლობა, ჰოოოოოპ ! და შანსი ეგრევე ქრება.

ყველაფერს თავისი დრო აქვს. დრო ნაბიჯის გადადგმისა და ბედნიერების მოპოვებისა მხოლოდ რამოდენიმე დღე გრძელდება , ხანდახან რამოდენიმე კვირა ან წელი, მაგრამ ეს ცხოვრებაში ერთხელ ხდება და თუ ხელიდან გაუშვი კარგად მეყოლე, ძალიანაც რომ გინდოდეს, აღფრთოვანება ადგილს მორჩილებას, გულის შემკუმშველ სიბრალულს და აპათიას უთმობს, უსარგებლო, მაგრამ სამართლიან გრძნობას.

კანტი მაგარი კაცი იყო " ზნე ჩვეულებების მეტაფიზიკაში" ამბობს: " გაანადგურო საკუთარ პიროვნებაში მორალური სუბიექტი, ეს იგივეა შენი შესაძლებლობების ფარგლებში ამ ქვეყნიდან განდევნო მორალი" სასიცოცხლო ძალების შეგრძნება ყლინჯ-პიჯაკიანი ტიპებისგან, რომ მოდის, რომელიც თვეში დარიცხული ხელფასის სახით 500 , 1000 , ან 3500 ლარად იზომება, ორმოში ცალსახად მარტოდ ყოფნის ბილეთი წინასწარ აქვთ დაჯავშნილი. ესეთ ტიპებზე ფიქრის დროს მახსენდება რომ არ ღირს აზრის ძიება იქ სადაც ის საერთოდ არ არის . რაზეც ლაპარაკი შეუძლებელია იმაზე დუმილი სჯობს .

მეც ჩემთვის , უხმოდ დამიენ ჰერსტის და ჯეფ კუნსის წილებზე ვფიქრობ, ხელოვნების არტ ბაზარს, რომ ინაწილებდნენ ნეტა ვის უფრო მეტი ხვდა ???