შეჭამე ტანკი.

მკაცრად კონტროლირებად და საზღვრულად განვითარებულ წრეში როცა გიწევს ყოველდღიურობის გატარება, ხანდახან დგება სრულყოფილების მომენტი , როდესაც ფიქრობ იმ არეალს გარეთ დარჩენილ ხალხზე , რაღაცნაირად გარიყულებზე სოციუმიდან და ამ წრეში ინტეგრაციის და ადაპტაციის უნარის გარეშე დარჩენილებზე .

ებრძვი საკუთარ ზედაპირულობას და შეზღუდულობას , არ ელოდები ადამიანებისგან არაფერს უჩვეულოს,თვალს არიდებ აკვიატებულ თვალსაზრისებს , ქედმაღლობას ან იმედებს , რომ ამათ ( ამ მოჯადოებული წრის წევრების ) რე -სოციალიაციას შეძლებ როდესმე, შეძლებისდაგვარად მათთან კონტაქტის დროს, არ იყენებ ქვემეხებს , ავტომატებს , და არც ფოლადის იარაღებს , ცდილობ გზაზე ფეხაკრეფით იარო და არ გადათელო ბალახი მძიმე მუხლუხოებით , ცდილობ გაუგო სხვას როგორც ტოლმა ტოლს, ( როგორც ჩვეში ტრადიციებიდან და კულტურუდან შემორცენილმა საყვარელმა გამოთქმამ კაცმა -კაცს ! ) მაგრამ ნურას უკაცრავად , მაინც განწირული ხარ გაუგებრობისთვის, თითქოს ტანკთან გქონდეს საქმე. ადამიანის არ გესმის სანამ შეხვდები . გაუგებრობა გრძელდება შეხვედრის დროს და კიდევ უარესი საკუთარ თავთან მარტოდ დარჩენის დროსაც , როგორც წესი სხვებიც „შენნაირებიც“ ასეთ მდგომარეობაში იმყოფებიან, ნებისმიერი უთიერთობა დამაბნეველი, უაზრო ილუზიაა, არასრორი ინტერპრეტაციების გამაოგნებელი ფარსი. და მაინც რა უნდა ვუყოთ არაჩვეულებრივად მნიშვნელოვან ფენომენს, რომელსაც წრის გარეთ დარჩენილი „სხვა ადამიანები ქვია „ ? იქნებ ამ ფენომენს სულ სხვა მნიშვნელობა აქვს და არა ის რასაც მივაწერთ ხოლმე . ჩვენ ხომ არ შეგვიძლია ჩავწვდეთ „სხვა ადამიანების „ უჩინარ აზრებს .

ცხადია, ადამიანების მართებულად გაგება ცხოვრება არაა და რომც იყოს ის ძალიან ერთფეროვანი და მოსაწყენია, ცხოვრება ხანდახან მათი არასწორად გაგება უფროა , სულ უფრო და უფრო მეტად არასწორად გაგება , საკუთარი გადაწყვეტილებების საგულდაგულოდ გადაფასება და კვლავ არასწორი დასკვნის გამოტანა. ჩვენი ცხოვრება განუწყვეტელი შეცდომებია. ალბათ სჯობს თავი არ შევიწუხოთ იმაზე ფიქრით ვცდებით, თუ არა უბრალოდ უნდა ვიცხოვროთ. ეს არის ერთადერთი სწორი გზა , თვითგადარჩენისთვის აუცილებელი უხეში ძალა .

და ღიმილი ! ჰო ზუსტად ღიმილი , რომელიც არ აღიარებს და მით უმეტეს, არასოდეს ამჟღავნებს ველურ ძალას . ყველამ ვისაც თუნდაც 6 წელი შეუსრულდა იცის რომ ვერავითარი ღიმილით, თვით ასეთი ალერსიანი ღიილითაც კი, როგორიც 6 წლის ბავშვს შეიძლება ჰქონდეს, ვერ შეძლებ დაიმორჩილო მტრული ძალა ,“სხვა ხალხის „ძალა. ვერ შეძლებ შეაჩერო მძიმე მუშტი, რომელიც მზად არის თავ პირი დაგიმტვრიოს და შუაზე გაგაპოს , ასე რომ ბატონებო ჩვენ არც 6 წლისები ვართ და ამასთავე „ყველაფერს ვხედავთ , ყველაფერს ვამჩნევთ , - ასე რომ , გვიფრთხილდით ! გვიფრთხილდით !!! გვაცადეთ ბატონო და ..... „